با وجود پردازنده های Sandy Bridge و افزایش عمومیت مادربوردهای P67 و Z68 قصد داریم به توضیح مختصر ولی کامل مولفه های مطرح در اورکلاک این پلتفورم بپردازیم. قبل از هرچیزی باید اشاره کنیم که کمپانی اینتل برای اولین بار در این پلتفورم تصمیم بر محدود کردن قابلیت اورکلاک پردازنده های خود گرفت که سایه این تصمیم را می توان در شکل گیری سری K پردازنده ها (ضریب باز) و فیکس کردن باس سیستم (فرکانس مسیر) و فرکانس PCI-E مشاهده کرد.

لذا پردازنده های سندی بریج در دو سری عمومی طبقه بندی می شوند (غیر از سری G) :
سری K:
ضریب پردازنده و قابلیت اورکلاک این سری محدود نمی باشد.
(هرچند اینتل ادعا می کند هیچ محدودیتی ایجاد نشده است ولی در عمل و هنگام اورکلاکینگ شاهد تفاوت قابلیت اورکلاک پردازنده های سری K می باشیم!)
غیر سری K:
ضریب پردازنده و قابلیت اورکلاک این سری محدود می باشد (در مدل های مختلف این میزان متفاوت می باشد ولی به طور معمول حدود 500 مگاهرتز).

آنچه که در این پلتفورم باعث می شود مقوله اورکلاکینگ تفاوت عمده ای با سایر پلتفورم ها داشته باشد، فیکس یا یکسان کردن باس (Bus) سیستم و فرکانس PCI-E می باشد که کاربر را از افزایش بیش از اندازه باس d سیستم ناتوان می سازد! (100-110MHz)
جدای سختی و مشکلات دست یابی به باس بالا در این پلتفورم، ممکن است با باس بالا یا بهتر بگوییم فرکانس PCI-E بالا به کارت گرافیکی خود صدمه وارد کنید، لذا راه حل این مشکل تنها افزایش ضریب پردازنده می باشد. برای فرکانس حافظه ها نیز موضوع مشابهی مطرح می باشد و فرکانس آنها نیز از طریق تغییر ضریب مربوطه افزایش می یابد.

برای خواندن ادامه مقاله به این لینک مراجعه کنید.

نویسنده: علی کریمخانی